Het boek dat maar niet geschreven wil worden

Na Passion en Pasen: Het boek dat maar niet geschreven wil worden

Wat heeft dat boek nou met The Passion en Pasen te maken? En boek? Welk boek? Nee niet dát boek, maar dat boek dat er nog niet is. Wat er wél is? Een map vol ideeën, kladmateriaal, voorbeelden, werkblad en een titel en vooral ook de drive om te schrijven. Wat er óók is is een schrijfcoach die richting geeft, druk op de ketel houdt en streng is voor wat betreft de manieren waarop een boek geschreven ‘hoort’ te worden. En wat heeft dát alles dan met de twee voorgaande blogs te maken (zie hier het eerste en hier het tweede Paas-blog)? Lees gerust verder …

En dan doe je ‘niets’

Laat ik beginnen met de vraag of jij dat ook kent, dat je iets zó graag wilt dat je daarmee jezelf eigenlijk in de weg zit? Ondanks alle goede inzet en intenties en de ingeschakelde hulp, wil het tóch maar niet stromen. Soms lijkt het of alle omstandigheden je verhinderen om datgene te doen wat je eigenlijk zou willen doen. Heb je net tijd gepland, wordt jouw programma verstoord. Of je hebt al je materiaal om je heen verzameld en dan plots kom je tot de ontdekking dat je toch wel iets héél belangrijks over het hoofd hebt gezien. Iets dat op dat moment essentieel lijkt om verder te kunnen en dus éérst verzameld of uitgezocht moet worden. En als je dán denkt goed op weg te zijn kom je een ‘deskundige’ tegen die je fijntjes verteld ‘hoe het écht moet’. En dan doe je ‘niets’, althans niet dát wat je eigenlijk zo heel graag dacht te willen doen. Je omgeving vraagt naar resultaten, want je zou toch zoiets moois maken. Je ziet anderen wel persoonlijke projecten realiseren, soms kom je iemand tegen die bijna met jóúw idee aan de haal gaat. Het gevoel van urgentie neemt toe en daarmee groeit ook de frustratie en het zelfverwijt. En dan lijkt er een vicieuze cirkel te ontstaan en met een beetje pech groeit er zelfs een neerwaartse spiraal. En het proces stagneert.

Verwachtingen

Dat is zo’n beetje wat mij de laatste tijd overkomt als het om ‘het boek’ gaat. Dat boek dat maar niet geschreven wil worden, ondanks alle beste bedoelingen. En de grap is dat het alles met het omgaan met verwachtingen te maken heeft. Laat dat nou precies het thema van ‘het boek’ zijn! In dit geval betreft het zowel mijn verwachtingen ten aanzien van mijzelf, als de verwachtingen van anderen én mijn veronderstelling over wat anderen misschien zouden verwachten. En met dat besef realiseer ik me dan weer het belang van dit boek. En dán komt het aan op loslaten, op vertrouwen op eigenheid, op persoonlijk leiderschap, op lef om te doen en de stap durven zetten naar iets nieuws en het ogenschijnlijk onmogelijke mogelijk maken. Geen uitvluchten meer verzinnen, maar de situatie aangaan en er als herboren uitkomen, juist omdat je jezelf bent overstegen.

Als alles mogelijk zou zijn

“Als alles mogelijk is, wat zou je dan – het liefste – doen?” Ik stel die vraag vaak genoeg aan de mensen die ik in mijn praktijk mag ontmoeten, gevolgd door “Wat houd je nu tegen?”. Een vraag die ik zo nu en dan ook voor mezelf moet beantwoorden, om motieven en stagnaties helder te krijgen. Dat ik graag een boek zou schrijven, meer boeken zelfs, da’s wel duidelijk. Wat mij tegenhoudt is – hier zou een peinzende emoji passen – dat is dan toch gek genoeg de gedachte niet te voldoen aan de verwachtingen van mijzelf en die van anderen, zonder feitelijk te weten wát die verwachtingen zijn. Wat stapelen we toch veel veronderstellingen rondom verwachtingen!

Feiten op een rijtje

Kan ik schrijven? Ja. Heb ik voldoende kennis over het onderwerp? Ja. Weet ik of er interesse is? Ja. Vind ik het leuk of uitdagend genoeg? Ja. Ben ik bang dat het niet goed genoeg zal zijn? Ja. Weet ik van te voren of het goed genoeg zal zijn? Nee, niet als ik het niet schrijf. Wat heb ik nodig om het te schrijven? Vooral tijd, rust en goede support van mijn omgeving. Wat blokkeert mij in dit proces? Het idee aan bepaalde formats of werkwijzen te moeten voldoen, dit ontneemt mij de creatieve vrijheid en bekneld mijn eigenheid. Én wat óók blokkeert is het kijken naar de resultaten van anderen, die doen het immers altijd beter! Hoe realistisch is dat?

Oké, tijd om me aan mijn eigen lessen te gaan houden, ofwel doen wat je predikt … aan de slag! Met dat boek dat er wél gaat komen … of een ander boek, dat mag ook.

En nu jij!

Als alles mogelijk zou zijn, wat zou jij dan doen? En wat houd je tegen? Misschien helpt een Ongewoon Goed Gesprek jou op weg? … laat wat van je horen.

4 antwoorden
  1. Gonnie zegt:

    Veel dank voor deze blog lieve Sabine.
    Ik ben nu al fan van jouw boek dat er gaat komen. Ik wed dat er schrijvenderwijs ook nog inzichten gaan komen. 😁😊
    Zo herkenbaar! Ik kan dan ook nog het gevoel hebben dat ik de dingen op een bepaalde (?) manier moet doen. Alsof het niet heel eenvoudig en simpel vormgegeven mag zijn. Gewoon helemaal op mijn manier. Ja…en de schaamte dat het er nog niet van gekomen is….
    Ik heb ook het gevoel dat je pas naar de volgende stap zou moeten gaan als je er zelf ook klaar voor bent en er energie op zit. Dus aan de andere kant ook geduld hebben. Wat zitten er vele kanten aan. Geeft ook aan dat het om ultieme processen gaat.

    Dank, dank voor jouw transparant zijn en jouw inzichten die mij weer inzichten geven en het proces dat hierdoor bij mij helderder wordt!!
    Veel liefs! ❤
    Gonnie

  2. P zegt:

    Alles is blijkbaar mogelijk maar de tijdfactor is voor veel zaken bepalend. Als de tijd daar “rijp” voor is stroomt je verhaal zo uit je pen. Te vroeg of te laat dan is het resultaat vaak minder met bijkomende frustratie en een minder product. Geef je jezelf tijd en rust dan is het resultaat vaak sneller, beter en met veel minder energie te berijken en dus veel leuker, heb ik ervaren. Zoals met zoveel zaken geldt hier ook “het goede komt vaak (bijna) vanzelf”

    • Sabine Alders zegt:

      Maar het mooie van die zijlijn-talk is dat je het dan wel weer in een ander perspectief zet 😉

Reacties zijn gesloten.