Op weg in het jaar 2021  –  Februari 2021

Over verwachtingen gesproken …. Deel 1

Terugblik

De overgang van een oud naar nieuw jaar is voor mij typisch zo’n mijmermoment, dan is mijmeren over verwachtingen ook onvermijdelijk. Van mijzelf kan ik zeggen dat ik vooral een mens van het hier en nu ben, vanuit de overtuiging dat vandaag het fundament voor de toekomst is. Zoals Godfried Bomans (voor wie hem niet kent, hij was ooit een zeer Bekende Nederlander} ooit zei: Geschiedenis is het heden, gezien door de toekomst.

Ankerpunt

Een ankerpunt in tijd voor mij is onder andere het schrijven van een eindejaarsgedachte, in één of andere vorm is dit vaak de basis voor de tekst op de jaarlijkse kerstkaart. Dat nodigt ook uit tot terugkijken naar de mijmeringen van het vorig jaar. Daarin liggen veelal de inzichten van dat jaar verweven én een boodschap, een wens voor de tijd die komen gaat. Meer dan ooit nodigde 2020 uit tot een vooruitzicht op het nieuwe jaar 2021 én op een terugblik op het afgelopen jaar.

Woorden van 2019 op weg naar 2020

En zo keek ik eerst naar de woorden die eind 2019 via mijn pen en computer de weg naar het papier vonden. Bijzonder genoeg ontstonden toen twéé teksten, een stukje poëzie en stukje proza. Achteraf misschien een vage voorbode van een uitzonderlijk jaar. Zat er in mijn eindejaar overwegingen mogelijk al een onverklaarbaar verborgen verwachting?

Dit is wat ik eind 2019 schreef:
Ik kijk niet,Ik wil verdwalenIn de wereld,
In jouw wereld.
Ik wil het labyrint instappen
En mijn weg ontdekkenLangs lijnen van mogelijkheden
En uitkomen bij onontdekte gedachten
Die naar de uitgang leiden
En dan pas kiezen
Of ik vertrek
Of voor altijd
Nog even wil blijven.
Sabine AdB©/december 2019

Terugkijkend op 2020 durf ik wel te stellen dat het een labyrint bleek te zijn waarin je wel móést verdwalen. Met alles wat op ons pad kwam was het tussen alle onmogelijkheden wel nodig een weg te ontdekken langs lijnen van mogelijkheden in de hoop dat het naar de uitgang zou leiden. Bijzonder genoeg heeft het labyrint waarin we verdwaalden inderdaad ook geleid tot het ontdekken van onontdekte gedachten. Alle uitersten, van zorgzame creativiteit tot opzwepende polariteit, lieten zich zien op manieren die we voorheen niet voor mogelijk hielden. En met alles wat we het afgelopen jaar en de overloop naar dit jaar hebben moeten aanpassen, zou je kunnen bedenken dat we voor altijd nog even in 2019 hadden willen blijven.

En dan de andere tekst. Een stukje proza, een verhaaltje, zomaar en voor wie het wil met een boodschap:

“Mag ik wat geks zeggen?”, vroeg plots een oude dame  naast mij. Ik zat al even op het bankje in het bos met mijn pen en schrijfschriftje in de hand. In diepe overpeinzing bleek nu, want ik had niet eens gemerkt dat ze naast mij was komen zitten. “Natuurlijk” zei ik, mijn stem haperde een beetje. Toen ik haar aankeek, vielen mij de pittig twinkelende oogjes in haar doorleefde gezicht op. Daar achter die ogen woonde een wijze ziel.

“Ik zag je zitten en dacht zo te zien dat je op zoek was naar een antwoord op een lastige vraag. Dat klopt wel hè?” Mijn brein moest even zoeken naar het antwoord. Had ik wel een vraag? Zocht ik wel een antwoord? In een flits vlogen mijn gedachten naar het moment dat ik op deze bank neerstreek. Ze had gelijk deze wijze vrouw en ze had het antwoord al in mijn ogen gelezen.

Er waren geen woorden nodig toen zij naar het schriftje en de pen in mijn hand keek. En nu dan dacht ik? De oude dame legde haar hand op mijn arm, terwijl ik mijn schrift opende en uit het niets schreef: Lichtjes van liefde in de harten van mensen aansteken! Vreemde woorden, maar precies de juiste. Toen ik opkeek om haar te bedanken was ze weg. Naast me op de rugleuning van de bank zat een roodborstje mij met nieuwsgierige pretoogjes aan te kijken.

20 zinnen op weg naar 2020 – Sabine AdB©/december 2019

Ik weet niet hoe jij hier naar kijkt, maar in mijn gevoel heeft 2020 ons grotendeels op de bank gezet. Met nauwelijks mogelijkheid tot fysieke mobiliteit en interactie. Het heeft mij persoonlijk, zeker vanaf de 2^e helft, létterlijk op de bank gezet. In mijn situatie heeft het indringende vragen opgeroepen, die mijn hoofd flink bezig hebben gehouden. En dat proces heeft ook weer geleid tot terugkeren bij de essenties, nog dichter bij wat wezenlijk belangrijk voor mij is.

Eigen-wijsheid

Hoe wonderlijk is het toch steeds weer te ontdekken dat de antwoorden op existentiële vragen ten diepste uit jezelf komen. Antwoorden die volgen na een zoektocht langs herinneringen, overwegingen, gedachten, zoeken in boeken, in gesprek met jezelf en anderen. Soms is er iemand anders nodig die je op weg helpt, die je een spiegel voorhoudt, vragen stelt of alleen maar luistert, zodat jij jezelf jouw eigen antwoorden hoort uitspreken. Hierin toont zich uiteindelijk jouw eigen-wijsheid. Ken jij dat, dat je lang kunt stoeien met vragen, dat je van alles probeert om een antwoord te vinden en dat het antwoord dat je vindt uiteindelijk zó vanzelfsprekend voelt? Het wás er al, altijd al, je hebt alleen deze weg moeten afleggen om het te ont-dekken.

Ben jij op zoek bent naar antwoorden, kan jij wat hulp gebruiken op jouw ont-dekkingstocht? Of heb je behoefte aan een luisterend oor? Schroom dan niet en klik hier voor een vrijblijvend gesprek.

O en …. Op weg in het jaar 2021:  Over verwachtingen gesproken – Deel 2 volgt snel met een vooruitblik op 2021.

♡ Sabine Alders-du Bosc/ACT2B…

 

Hoe is dat voor jou? Ben jij één van hen die wéten en die in staat zijn het vertrouwen te bewaren?

Hoe ga jij om met onzekerheid en verdriet? Hoe blijf jij overeind in een onzekere wereld?

Ik hoop dat jij jouw visie of ervaring wilt delen!

En heeft onzekerheid jou in zijn greep … voel je dan vrij en benader mij voor een ongewoon goed gesprek. Zo gepland, geef me gewoon een berichtje via www.act2b.nl/contact

Feel free to act to be the bést You can be!

Sabine Alders-du Bosc/ACT2B…

19-02-2021