Op weg in het jaar 2021  –  Maart 2021

Hoop doet leven

Wie naar het verleden kijkt, staat met zijn rug naar de toekomst

In mijn vorige Inzichtbericht schreef ik over de terugblik vanuit 2019 naar het nieuwe jaar. En toen kwam 2020. Precies zoals verwacht, alleen werd het een jaar dat alle verwachtingen te buiten ging. De meesten van ons begonnen hoopvol, maar al snel veranderde de wereld. Wat zijn we geschrokken van die onbekende vijand! En wat hebben we met z’n allen een boel creativiteit en medemenselijkheid getoond! In de eerste fase.

Na een periode met wat nieuwe ruimte. werden we opnieuw flink teruggefloten. Veel aanvullende maatregelen moesten zo rigoureus mogelijk dat bedreigende virus indammen. Dat verliep niet zo snel als gehoopt. Wat wel snel opliep was de weerstand tegen regels die vaak niet meer heel logisch leken. Moedeloosheid, wantrouwen en polariteit namen toe. We kregen het in toenemende mate benauwd van elkaar, met elkaar en door elkaar. Hoe lastig is het om in onzekerheid en onwetendheid in vertrouwen overeind te blijven als je geen eindpunt ziet? Zo anders dan in het voorjaar, dat gekenmerkt werd door ‘samen er het beste van maken’, werd het najaar gekenmerkt door oplopende spanning, boosheid, onbegrip, steeds grimmiger verhalen en toenemende verdeeldheid. En dat alles werd versterkt door het ontmoedigende gegeven dat er aan het einde van het jaar nog geen concrete eindstreep in zicht was van al het gedoe.

Op weg naar de toekomst

Ondertussen werd gezocht naar middelen en oplossingen om de dreiging in te dammen. Als we al dachten dat we daar manieren voor gevonden hadden, dan ontstonden er vertragingen en werden we verrast door onrust stokende varianten. Media en talkshows die dagelijks extra schepjes zorgen opwierpen. En dat letterlijk in de donkerste dagen van het jaar, terwijl het juist heel sfeervolle dagen zouden moeten zijn. Pffff …. Dat doet wat met ons mensen. In de aanloop naar 2021 schreef ik …

Méns wat is het donker! Ik zie geen hand voor ogen. Nou ja, een beetje schemerlicht in de verte. Ik sta stil, veiliger anders val ik. Ik verzet geen stáp meer zolang ik geen idee heb waar ik ben of waar ik heen moet. Stilstaan en naar het verre lichtje kijken, dát is wat overblijft.

Best koud zo stilstaan in het donker én eng. Ik hoor van alles, maar zie niets en heb geen idee of ik me zorgen moet maken of iets moet ondernemen. Hoe langer ik hier sta, hoe enger ik het vind worden. Zal ik dan? …. Zal ik dan toch maar gaan bewegen? Maar waarheen en hoe, ik zie niks?

Ik kijk naar het schemerlicht in de verte, dat nu de donkerte lijkt te kleuren. Eén voet plaatst zich voor de andere, voorzichtig aftastend op zoek naar een plek om gewicht te dragen. Dat voelt stevig en beter dan het stramme stilstaan. De volgende voet volgt op dezelfde wijze. En dan opnieuw, maar met meer moed en vertrouwen dat het kan. De duisternis lijkt te wijken en het licht voelt dichterbij. Langzaam, maar vastberaden vinden mijn voeten de weg naar het schijnsel dat voorzichtig aan lijkt op te gloeien. Op de scheidslijn van het donker en het licht tekent zich een gestalte af, bij elke stap worden de contouren duidelijker. Dan zie ik haar, standvastig en vastberaden, niet van plan om te wijken voor wat niet zuiver is. Zij wijst, wenkt. Met mijn blik op haar gericht overwin ik de donkerte door het licht. Zij pakt mij bij de hand en fluistert “Houd mij maar goed vast, mijn naam is Hoop.” ©Sabine Alders-du Bosc/december 2020

Nu zijn we in de derde maand van het jaar 2021 beland, bijna geruisloos en een beetje met ingehouden adem. We kregen een jaar dat we niet hadden verwacht. Ik zeker niet. We zijn een nieuw jaar ingestapt waarin verwachtingen nog flink gemanaged zullen moeten worden. Zeker in het grote geheel, maar ongetwijfeld ook in ieders eigen leven. Wie kijkt naar het verleden staat met zijn rug naar de toekomst. En dus nu … op weg naar de toekomst!

Hoop doet leven

Wat de wereld nu vooral nodig heeft is hoop, want hoop doet leven. Hoop is de stip op de horizon waar je naartoe beweegt. Hoop geeft moed en veerkracht. Hoop is geen vastgeketende verwachting, maar biedt ruimte aan de vorm van de uitkomst. Hoop is niet iets buiten jouzelf, het komt van binnenuit. Er is dan ook niemand die jou de hoop kan ontnemen als jij dat zelf niet laat gebeuren. En natuurlijk zijn er situaties die uitzichtloos lijken, maar de geschiedenis leert dat er altijd weer mensen zijn die vanuit hun hoop op beter boven de situatie uitstijgen. En als meerdere mensen dezelfde hoop koesteren dan ontstaat er een beweging! Een beweging die verandering mogelijk maakt. Dan pak je vanuit jezelf en in gezamenlijkheid zaken aan vanuit de verwachting dat jouw inspanning ertoe zal doen.

Persoonlijk koester ik de hoop dat alle turbulentie die deze tijd teweegbrengt leidt tot meer bewustwording en een betere samenleving. Bewuster omgaan met elkaar en vooral met onze leefomgeving. Van mijzelf verwacht ik dat ik alles zal doen wat binnen mijn vermogen ligt om daaraan bij te dragen.

En hoe is dat voor jou, wat hoop jij voor dit jaar voor jezelf of anderen? Welke verwachtingen heb jij van dit jaar? En vooral … wat verwacht jij van jezelf om van 2021 een beter jaar te maken? 

Geweldig als jij dat zou willen delen. Ik kijk uit naar jouw reactie.

Wat nu als jij bang bent de hoop te verliezen of zo’n beetje klem zit tussen verwachtingen? Ik bied je graag een lichtpuntje op weg naar de toekomst met een ongewoon goed gesprek om van 2021 jouw beste jaar ooit te maken. Schroom niet en klik hier voor een vrijblijvend gesprek.

♡ Sabine Alders-du Bosc/ACT2B…

 

Hoe is dat voor jou? Ben jij één van hen die wéten en die in staat zijn het vertrouwen te bewaren?

Hoe ga jij om met onzekerheid en verdriet? Hoe blijf jij overeind in een onzekere wereld?

Ik hoop dat jij jouw visie of ervaring wilt delen!

En heeft onzekerheid jou in zijn greep … voel je dan vrij en benader mij voor een ongewoon goed gesprek. Zo gepland, geef me gewoon een berichtje via www.act2b.nl/contact

Feel free to act to be the bést You can be!

Sabine Alders-du Bosc/ACT2B…

11-03-2021